Prof. Gabriel Turowski (ur. 1929)
Światowej sławy profesor immunologii klinicznej, doktor bakteriologii i mikrobiologii, biochemik, immunogenetyk, specjalista w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa. Autor ponad 300 prac naukowych oraz kilkunastu patentów technologicznych procesu wytwarzania wielu biopreparatów, m.in. leku Thymus Factor X – pierwszego preparatu ubikwityn na świecie stosowanego podczas leczenia łuszczycy, urazów czaszkowo-mózgowych, osteoporozy i wielu innych. Publicysta prasy katolickiej, znawca pontyfikatu Jana Pawła II, członek Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy, Kawaler (a od 2015 roku Komandor) Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, laureat nagrody im. Włodzimierza Pietrzaka i Nagrody im. Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego, wyróżniony złotą odznaką honorową Katolickiego Stowarzyszenia Civitas Christiana. Od 2011 roku Honorowy Obywatel Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa – tytuł przyznany za wkład w utrwalanie pamięci i nauk papieża-Polaka oraz rozwój miasta jako liczącego się ośrodka nauk medycznych, a także za niestrudzoną działalność społeczno-religijną, zwłaszcza wysiłek dokumentowania pontyfikatu błogosławionego Jana Pawła II. Na uwagę zasługuje bogaty życiorys Profesora. Po zakończeniu II wojny światowej został on wysiedlony z Podola i osiadł w Krakowie, gdzie ukończył medycynę, chemię i biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Przez wiele lat prowadził Laboratorium Immunologii Transplantologicznej na oddziale chirurgii w III Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Krakowie. W maju 1981 roku po zamachu na papieża Jana Pawła II został powołany do sześcioosobowego zespołu specjalistów z całego świata, których zadaniem było opracowanie strategii pooperacyjnego leczenia Ojca Świętego.
Na kartach historii wakcynologii Profesor Turowski zapisał się jako twórca wytwarzanej w Polsce szczepionki przeciwkrztuścowej i współtwórca szczepionki Di-Per-Te – skojarzonej szczepionki przeciw błonicy, krztuścowi i tężcowi. Należy podkreślić, że polska szczepionka przeciw krztuścowi do lat 80-tych podlegała rutynowym zmianom liczby szczepów pałeczek krztuśca Bordetella pertussis. Ówcześnie tego typu praktyki na świecie były rzadkością. Wszystkie państwa wytwarzające własną szczepionkę przeciw krztuścowi bazowały na jednym lub dwóch, rzadziej na większej liczbie szczepów. Działania Profesora Turowskiego niewątpliwie przyczyniły się do ograniczenia zachorowań na krztusiec w Polsce. Co ciekawe, Profesor Turowski uważał, że przy doborze szczepów i określaniu ich zmienności należałoby określić profil wytwarzanych ubikwityn. Niestety do dnia dzisiejszego nikomu nie udało się tego tematu zgłębić.
