O których szczepieniach powinni pamiętać pracownicy ochrony zdrowia?

Szczepienia pracowników ochrony zdrowia zapewniają indywidualną ochronę im samym, ochronę ich pacjentów oraz współpracowników. Nieuodpornieni pracownicy służby zdrowia po zakażeniu mogą być źródłem zakażenia dla pacjentów i współpracowników.

Ważna jest wiedza dotycząca stanu uodpornienia: tj. przebytej chorobie lub dokumentacja dotycząca stanu uodpornienia (poziom przeciwciał).

Pracownicy ochrony zdrowia powinni pamiętać o szczepieniach przeciw:

• wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (wzwB), osoby wykonujące zawód medyczny (lekarze, pielęgniarki, pielęgniarze, diagności laboratoryjni, fizjoterapeuci) są narażone w sposób szczególny na zakażenie wirusem wzw B. O ile nie byli wcześniej zaszczepieni, powinny poddać się szczepieniu,
• grypie sezonowej,
• krztuścowi, szczególnie osoby mające kontakt z noworodkami i niemowlętami,
• odrze, śwince i różyczce (szczepionką MMR), szczególnie nieszczepieni w ramach szczepień obowiązkowych lub zaszczepieni tylko 1 dawką,
• meningokokom, osoby narażone na ryzyko inwazyjnej choroby meningokokowej,
• ospie wietrznej, osoby, które nie chorowały na ospę wietrzną w dzieciństwie i nie zostały wcześniej zaszczepione.

W przypadku kontaktu z osobą zakażoną na odrę lub ospę wietrzną nieuodpornieni lekarze/pielęgniarki mogą być poddani szczepieniom poekspozycyjnym do 72 h od narażenia.  Wymagana jest wtedy izolacja od kontaktu z pacjentem.

Amerykański Komitet Doradczy do spraw Szczepień (ACIP) z uwagi na duże ryzyko zakażenia w miejscu pracy i/lub poważnych następstw choroby a także ryzyka dla pacjentów zaleca rutynowe szczepienia (o ile nie ma przeciwwskazań) przeciw grypie, odrze, śwince, różyczce, krztuścowi szczepionką dTap (przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi z obniżoną zawartością antygenów) i ospie wietrznej.