Szczepionka przeciw wzw B

Obowiązkowe (bezpłatne) szczepienie przeciw wzwB zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych (PSO) obejmuje dzieci i młodzież od dnia urodzenia do ukończenia 19 r.ż. A więc jeżeli z jakiegokolwiek powodu nie zrealizowano całego wymaganego do nabycia odporności cyklu szczepień (u dzieci szczepionych szczepionkami bezpłatnymi to 3 dawki) należy ten schemat po prostu uzupełnić. Nie rozpoczynamy go od początku, tylko kontynuujemy w przerwanym momencie, a więc podajemy teraz 2 dawkę i po odstępie nie krótszym niż 6 mies. 3 dawkę. Zapewni to długotrwałą odporność, nawet do końca życia. Zalegle szczepienia można zrealizować w przychodni u swojego lekarza pediatry. Szczepienie będzie realizowane szczepionką producenta, która została na dany rok zakupiona przez Ministerstwo Zdrowia do realizacji szczepień bezpłatnych przeciw wzwB (w ramach przetargu), w 2017 roku to szczepionka Hepavax.

Po szczepieniu przeciw wzw B nie zaleca się badania stężenia przeciwciał anty-HBs.

Badanie to jest uzasadnione u osób gorzej odpowiadających na szczepienia, np. z chorobami przewlekłymi – niewydolnoścą nerek lub białaczką. W Polsce u pracowników  niektórych placówek ochrony zdrowia oznacza się stężenie przeciwciał anty-HBs, chroniąc ich przed narażeniem na zakażenie, szczególnie osoby nieudopornione. Nie jest to jednak obowiązkowa praktyka. Brak jest również regulacji dotyczących postępowania z pracownikiem, który nie uzyskał ochronnego stężenia przeciwciał.

Powszechnie przyjęto, że minimalny ochronny poziom przeciwciał anty-HBs wynosi 10 mIU/ml.

Ochronny poziom przeciwciał anty HBs wytwarza:
• ponad 95% osób szczepionych zgodnie z podstawowym schematem szczepienia obejmującym podanie 3 dawek (0-1-6 mies.),
• ponad 98% osób szczepionych zgodnie z przyśpieszonym schematem szczepienia obejmującym podanie 4 dawek (0-7-21 dni oraz dawkę przypominającą po 12 mies. lub 0-1-2 mies. oraz dawka przypominająca po 12 mies.).

U osób zdrowych prawidłowo zaszczepionych, u których nie wykrywa się przeciwciał anty-HBs, podanie dawki przypominającej pozwala wytworzyć poziom ochronny przeciwciał u jednej na pięciu osób, natomiast podanie 3 dodatkowych dawek – u 30-50% osób. Osobom, które nie „odpowiedziały” na szczepienie podstawowe, zaleca się więc ponowne podanie pełnego szczepienia podstawowego – 3 dawek w schemacie 0-1-6 miesięcy. Podawanie kolejnych dawek szczepionki nie ma uzasadnienia, gdy osoba nie wytworzy przeciwciał anty-HBs po drugim, pełnym szczepieniu podstawowym.

Niższą skuteczność szczepionki na poziomie 60-70% zaobserwowano w grupach osób w podeszłym wieku, z niedoborami odporności, z chorobami przewlekłymi i nowotworowymi. Słabsza odpowiedź może wystąpić u osób cierpiących na otyłość, u mężczyzn oraz u palaczy papierosów. Należy wtedy rozważyć podanie dodatkowych dawek szczepionki (pozytywny wynik przeciwciał u 15-25% osób) lub powtórzenie pełnego schematu szczepienia (daje pozytywną odpowiedź przeciwciał u 30-50% osób). Jeżeli zastosowane metody nie przynoszą nadal rezultatu, wówczas takie osoby traktuje się jako nieodpowiadające na szczepienie (ok. 1-3 % populacji). Należy wtedy zadbać o wszelkie pozostałe środki ostrożności przed zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B.

Wcześniaki należą do pacjentów szczególnie narażonych na zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B, ponieważ już od urodzenia częściej niż pozostałe dzieci poddawane są wielu procedurom medycznym. Dlatego też zgodnie z aktualnym Programem Szczepień Ochronnych dzieciom z masą urodzeniową mniejszą niż 2000 g w ramach szczepień obowiązkowych (bezpłatnych) należy podać łącznie 4 dawki szczepionki w schemacie czasowym 0, 1, 2 i 12 miesięcy, w tym pierwszą dawkę najlepiej podać w 1-szej dobie życia.

Niska masa ciała nie jest u wcześniaków przeciwwskazaniem do rozpoczęcia szczepienia przeciw wzwB.