Szczepionka przeciw wzw B

Wirusowe zapalenie wątroby typu B (wzw B) to choroba zakaźna wywołana przez wirusa HBV (Hepatitis B Virus). Zakażenie wzw B może przebiegać pod postacią ostrą lub przewlekłą. U części osób w początkowej fazie zakażenie może przebiegać bezobjawowo.

Do zakażenia może dojść podczas:

• kontaktu osoby ze skaleczeniami na skórze lub błonach śluzowych z wydzielinami zakażonego człowieka (ślina, śluz, sperma),
• kontaktu z zakażoną krwią,
• kontaktów seksualnych z zakażoną osobą,
• kontaktu ze skażonymi, niejałowymi igłami i narzędziami chirurgicznymi,
• porodu dzieci przez zakażone wcześniej matki.

Po wniknięciu do organizmu HBV „włącza” swój materiał genetyczny w komórki wątrobowe gospodarza (hepatocyty). Komórki te zaczynają wytwarzać nowe cząstki HBV, powodując poważne uszkodzenie wątroby. Głównym źródłem zakażenia są osoby z przewlekłym zakażeniem HBV. Okres od zakażenia do wystąpienia objawów wynosi najczęściej 3-4 miesiące, może trwać od 6 tygodni do 6 miesięcy. Wirus HBV jest 100 krotnie bardziej zakaźny niż HIV. Jednocześnie jest bardziej odporny na czynniki środowiska i środki chemiczne.

U ok. 50% osób zakażonych nie występują żadne objawy, a jedynym objawem uszkodzenia komórek wątrobowych jest podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferazy i gammaglutamylotranspeptydazy). Objawy ostrego wzw B trudno odróżnić od zakażenia wątroby, wywołanego innym czynnikiem wirusowym. Najczęściej stwierdza się:

• złe samopoczucie,
• brak apetytu,
• zażółcenie powłok skóry i białkówek oczu,
• ciemne zabarwienie moczu,
• zaburzenia ze strony układu pokarmowego.

Do najczęstszych powikłań wirusowego zapalenia wątroby typu B (wzw B) należą:

• zapalenie stawów,
• trombocytopenia,
• zespół Gianotti-Crosti,
• guzkowe zapalenie tętnic,
• błoniaste, kłębuszkowe zapalenie nerek.

U jednego na czterech zakażonych bezobjawowo, zakażenie HBV trwające dłużej niż 6 miesięcy, może przekształcić się w przewlekłe zapalenie wątroby, a następnie marskość wątroby i raka wątroby.