Szczepionka przeciw rotawirusom
Podsumowanie
O chorobie
Co to jest infekcja rotawirusowa?
Jakie są objawy infekcji rotawirusowej?
Jak poważne mogą być objawy infekcji rotawirusowej?
Jak wiele zachorowań na infekcje rotawirusowe występuje w Polsce?
Gdzie i jak często infekcje rotawirusowe występują na świecie?
O szczepionce
Jakie rodzaje szczepionek przeciw rotawirusom są dostępne w Polsce?
Dlaczego warto się szczepić przeciw rotawirusom?
Kto i kiedy powinien zostać zaszczepiony przeciw rotawirusom?
Kto nie powinien zostać zaszczepiony przeciw rotawirusom?
Jakie ryzyko jest związane ze szczepieniem przeciw rotawirusom?
Jakie szczepionki przeciw rotawirusom są zarejestrowane w Polsce?
Kalendarz szczepień
Szczepionka przeciw rotawirusom w Programie Szczepień Ochronnych
Jak szczepionki przeciw rotawirusom były stosowane w przeszłości?
Czytaj więcej
W jakim wieku dziecka można podawać szczepionki przeciw rotawirusom?
Czy szczepionki przeciw rotawirusom można podawać z innymi szczepionkami?
Dlaczego wycofano z rynku pierwszą szczepionkę przeciwko rotawirusom?
Czytaj więcej
W jakim wieku dziecka można podawać szczepionki przeciw rotawirusom?
Zgodnie z przyjętymi zalecaniami międzynarodowych komitetów ds. szczepień, bez względu na wybór szczepionki przeciw rotawirusom, pierwszą jej dawkę należy podać przed ukończeniem 12 tygodnia życia dziecka (a najlepiej to zrobić do 8 tygodnia życia), tak aby cały cykl szczepienia, który w zależności od wybranej szczepionki powinien obejmować 2 lub 3 dawki, zakończyć przed ukończeniem 24 tygodnia życia dziecka. Wiek ten można przekroczyć w wyjątkowych sytuacjach kiedy korzyści z późniejszego rozpoczęcia i dokończenia całego cyklu szczepień przewyższają ryzyko niekorzystnych następstw, np. w sytuacji planowanego pobytu w szpitalu przed planowaną operacją.
Przestrzeganie tej granicy wieku jest związane z tym, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia wgłobienia jelita i uniknąć choćby przypadkowej zbieżności szczepienia i naturalnie występujących w tym okresie życia rzadkich zdarzeń wgłobienia jelita.
Czy szczepionki przeciw rotawirusom można podawać z innymi szczepionkami?
Szczepionki przeciw rotawirusom można podawać z innymi szczepieniami obowiązkowymi i zalecanymi, które są wskazane w Programie Szczepień Ochronnych (PSO) do podawania w tym samym czasie.
Można podać szczepionkę przeciw rotawirusom (żywą) w czasie tej samej wizyty razem z inną szczepionką inaktywowaną zwykle podawaną w pierwszych miesiącach życia. Można podanie szczepionki żywej oraz inaktywowanej/inaktywowanych rozdzielić, ale nie obowiązuje wówczas zachowanie odstępu 1 mies., praktykuje się podanie po ok. 2 tyg., aby łatwiej było ocenić ewentualne niepożądane odczyny poszczepienne.
W badaniach klinicznych potwierdzono bezpieczeństwo i skuteczność podawania w czasie tej samej wizyty szczepionki przeciw pneumokokom PCV-13 (a wcześniej PCV7) podawanej z którąkolwiek z dostępnych na rynku dwóch szczepionek przeciw rotawirusom.
Najmniej danych z badań klinicznych dotyczy podawania w tym samym czasie szczepionki DTP (przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi z całokomórkowym składnikiem krztuśca) ze szczepionką przeciw rotawirusom.
Aktualne dane dotyczące możliwości podawania danej szczepionki z innymi można znaleźć z Charakterystyce Produktu Leczniczego (ChPL) w punkcie 4.5. Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Informacje w Charakterystyce Produktu Leczniczego w punkcie 4.5 dla szczepionki Rotarix:
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Szczepionka Rotarix może być podawana jednocześnie ze wszystkimi wymienionymi poniżej szczepionkami monowalentnymi lub skojarzonymi [w tym szczepionkami sześciowalentnymi (DTPa-HBV-IPV/Hib)]: szczepionką błoniczo-tężcowo-krztuścową pełnokomórkową (DTPw), szczepionką błoniczo-tężcowo-krztuścową bezkomórkową (DTPa), szczepionką przeciw Haemophilus influenzae typ b (Hib), szczepionką inaktywowaną przeciw poliomyelitis (IPV), szczepionką przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (HBV), skoniugowaną szczepionką pneumokokową oraz skoniugowaną szczepionką meningokową grupy C (MenC). Badania kliniczne wykazały brak zmian odpowiedzi immunologicznej i profilu bezpieczeństwa podawanych szczepionek.
Informacje w Charakterystyce Produktu Leczniczego w punkcie 4.5 dla szczepionki Rotateq:
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Jednoczesne podanie szczepionki RotaTeq z innymi szczepionkami, zawierającymi jeden lub więcej
spośród następujących antygenów, w wieku około 2, 4 i 6 miesięcy wykazało, że odpowiedzi
immunologiczne oraz profile bezpieczeństwa podawanych szczepionek nie ulegały zmianom:
– ze szczepionką przeciw błonicy-tężcowi-acelularną przeciw krztuścowi (DTaP)
– ze szczepionką przeciw Haemophilus influanze typu B (Hib)
– ze szczepionką przeciw poliomyelitis, inaktywowaną (IPV)
– ze szczepionką przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (wzw B)
– ze szczepionką przeciw pneumokokom, skoniugowaną (PCV)
Wykazano, że po jednoczesnym podaniu szczepionki RotaTeq ze szczepionką DTaP-IPV-HBV-Hib
(Infanrix hexa) w wieku około 2, 3 i 4 miesięcy, odpowiedź immunologiczna oraz profil
bezpieczeństwa obu szczepionek podanych jednocześnie były niezmienione w porównaniu
z podaniem każdej z nich oddzielnie.
Wykazano, że po jednoczesnym podaniu szczepionki RotaTeq ze szczepionką przeciw
meningokokom grupy C, skoniugowaną (MenC, badana była szczepionka skoniugowana
z toksoidem tężcowym) w wieku 3 i 5 miesięcy (przeważnie w tym samym czasie co szczepionka
DTaP-IPV-Hib) z podaniem trzeciej dawki szczepionki RotaTeq w wieku około 6 miesięcy,
odpowiedź immunologiczna na RotaTeq i MenC była niezmieniona. Profil bezpieczeństwa
szczepionek podanych jednocześnie był zadowalający. Dlatego też szczepionkę RotaTeq można podawać jednocześnie ze szczepionkami monowalentnymi lub skojarzonymi zawierającymi jeden lub więcej spośród następujących antygenów: DTaP, Hib, IPV lub HBV, PCV i MenC.
Dlaczego wycofano z rynku pierwszą szczepionkę przeciwko rotawirusom?
- Anderson E.J., Weber S.G., „Rotavirus infection in adults”, Lancet Infect Dis 2004,4(2): 91-9.
- Centers for Disease Control. Prevention of rotavirus gastroenteritis among infants and children. MMWR 2006; 55 (No. RR-12).
- Fischer T.K., Bresee J.S., Glass R.I., „Rotavirus vaccines and the prevention of hospital-acquired diarrhea in children”, Vaccine 2004; 22 Suppl 1: S 49-54.
- Korycka M., „Szczepionka przeciwko zakażeniu rotawirusami”, „Wakcynologia”, wyd. II, red. W. Magdzik i wsp., J Medica Press, 2007, str. 499-502.
- Pickering L.K., Baker C.J., Long S.S., McMillan J.A., eds. Red Book: 2006 Report of the Committee on Infectious Diseases. 27th ed. Elk Grove Village, IL: American Academy of Pediatrics, 2006.
- Soriano-Gabarro M., Mrukowicz J., Vesikari T., Verstraeten T., „Burden of rotavirus disease in European Union countries”, Pediatr Infect Dis J 2006; 25 (1 Suppl): S7-S11.
- WHO. Post-marketing surveillance of rotavirus vaccine safety. WHO/IVB/09-01.
- Stanowisko WHO dot. szczepionek przeciwko rotawirusom w języku angielskim i francuskim, Weekly Epidemiological Record No. 32, 2007, 82, str. 285–296.
- Rosillon D. i wsp. Risk of intussusception after rotavirus vaccination: eta-analysis of postlicensure studies. Pediatr. Infect. dis. J., 2015, 34, 763-68.
- Vesikar T. i wsp. ESPID/ESPGHAN evidence-based recommendations for rotavirus vaccination in Europe. J. Pediatr. Gastroenterol. Nutr, 2008, 46, S38-S48.
- Expert opinion on rotavirus vaccination in infancy, ECDC, 2017.
