Szczepionka przeciw tężcowi

Dlaczego warto się szczepić przeciw tężcowi?

Tężec stanowi wciąż zagrożenie dla życia i zdrowia. Każdego roku na tężec choruje kilkanaście- kilkadziesiąt osób (głównie nieszczepionych w wieku powyżej 60 lat), każdego roku kilka osób umiera z powodu tężca. Ponadto, przechorowanie tężca nie uodparnia przed kolejnymi zachorowaniami. Chorym, który przeżyli zakażenie tężcem, również zaleca się szczepienie.

Zarodniki laseczek tężca występują powszechnie i są odporne na działanie ciepła i środków dezynfekujących. U człowieka każde zranienie niesie ryzyko zakażenia laseczkami tężca, zwłaszcza, gdy rana ulegnie zanieczyszczeniu brudem, ziemią lub odchodami.

Odporność przeciw tężcowi można uzyskać tylko w wyniku szczepień ochronnych (4 dawki szczepienia podstawowego i dawki przypominające). Po szczepieniu podstawowym odporność przeciw tężcowi nie jest trwała i wymaga podawania przypominających dawek szczepionki co 10 lat.

Kto nie powinien zostać zaszczepiony przeciw tężcowi?

Przeciwwskazaniami do szczepień przeciw tężcowi są:
• wstrząs anafilaktyczny po podaniu anatoksyny tężcowej w profilaktyce ponarażeniowej,
• wrodzony brak przeciwciał u dzieci. W takim przypadku szczepienie jest nieskuteczne. Gdy istnieje ryzyko zakażenia stosuje się profilaktykę bierną, czyli przeciwciała tężcowe i surowicę.

Jakie jest ryzyko związane ze szczepieniem przeciw tężcowi?

Szczepionka przeciw tężcowi należy do grupy szczepionek inaktywowanych (zabitych). Substancją czynną w szczepionce przeciw tężcowi jest przetworzona toksyna tężcowa nazywana toksoidem tężcowym.  W procesie przygotowywania szczepionki toksyna tężcowa jest pozbawiana właściwości toksycznych na drodze chemicznej poprzez zastosowanie formaldehydu i temperatury.

Szczepionka przeciw tężcowi (toksoid tężcowy) jest całkowicie bezpieczny, świadczy o czym brak niepożądanych odczynów poszczepiennych po podaniu monowalentnej szczepionki przeciw tężcowi.

Po podaniu monowalentnej szczepionki ryzyko wystąpienia niepożądanych odczynów poszczepiennych jest bliskie zera. Po podaniu szczepionki skojarzonej należy wziąć pod uwagę reakcje na jej inne komponenty, szczególnie komponent krztuścowy.

W przypadku braku dokumentacji dotyczącej szczepień przeciw tężcowi, nie należy podejmować zbyt szybko i automatycznie decyzji o wykonaniu szczepienia. Częste podawanie szczepionki przeciwko tężcowi może doprowadzić do miejscowych odczynów poszczepiennych, a nawet reakcji uogólnionych.

Ostatnia aktualizacja: 26 września 2019
Materiały źródłowe
pokaż więcej

Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Pozostawiając w ustawieniach przeglądarki włączoną obsługę plików cookies wyrażasz zgodę na ich użycie. Jeśli nie zgadzasz się na wykorzystanie plików cookies, zmień ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w polityce prywatności.

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close