Po co szczepimy nastolatków?

Wśród szczepień obowiązkowych nastolatków jednym z najważniejszych w obecnej sytuacji epidemiologicznej jest szczepienie przeciw krztuścowi, które podajemy w 14 r.ż. oraz 19 r.ż. zastępując obowiązkową dawkę szczepionki przypominającej podawanej w 19 r.ż. przeciw błonicy i tężcowi (tzw. szczepionki Td), szczepionką przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi z obniżoną zawartością antygenów błonicy i krztuśca (tzw. szczepionki dTpa). Podanie kolejnej dawki szczepionki przeciw krztuścowi jest bardzo ważne, ponieważ odporność po szczepieniu stopniowo zanika w ciągu 5 lat po ostatnim szczepieniu, które miało miejsce ok. 6 r.ż. Szczepienie poprawi odpowiedź odpornościową zaszczepionego nastolatka, ale co równie ważne ograniczy transmisję zakażenia na inne grupy ryzyka ciężkiego przebiegu i powikłań tej choroby, w tym głównie noworodki i niemowlęta. Z danych epidemiologicznych dotyczących występowania krztuśca w Polsce wynika, że w ostatnich latach na krztusiec chorują przede wszystkim nastolatki powyżej 15 r.ż i osoby starsze stanowiąc najczęstsze źródło zakażenia dla niemowląt. Krztusiec u nastolatków to głównie przewlekły, męczący kaszel, ale rzadko dochodzi do powikłań. Natomiast u niemowląt może być bardzo niebezpieczny, nawet zagrażający życiu i obarczony ciężkimi powikłaniami. Możliwość  szczepienia przypominającego przeciw krztuścowi szczepionką przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (dTpa), w miejsce obowiązkowego szczepienia Td jest bardzo ważna, gdyż poprzez szczepienie dTpa nastolatków oraz osób dorosłych ogranicza się rezerwuar krztuśca i ryzyko transmisji zakażenia na noworodki i niemowlęta oraz inne grupy ryzyka ciężkiego przebiegu i powikłań tej choroby.